o życiu tym razem trochę więcej.

Dziś znowu będzie parę przemyśleń.
Tym razem trochę o zdaniu, które powiedziałam dziś mojej przyjaciółce, że "w życiu wszystko jest możliwe"
i o kartce, która ostatnio przykuwała wzrok moich przyjaciół odwiedzających po raz pierwszy mój jeleniogórski i tak naprawdę gimnazjalno-licealny pokój. Kartka ta wisi nad moim łóżkiem i głosi - "Nigdy nie mów, że nie jesteś w stanie! Nigdy nie mów, że nie możesz! Nigdy nie mów nigdy! Jeżeli tylko chcesz potrafisz wszystko!". Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, skąd się tam wzięła. Pewnie wydrukowałam ją kiedyś - co da się poznać po jakiejś szalonej czcionce, której pewnie byłam fanką - możliwe, że jeszcze w gimnazjum. Nie pamiętam. Szkoda trochę, bo może jej historia była nawet ciekawa.  Może był jakiś konkretny powód, dla którego znalazła się nad moim łóżkiem i przetrwała tyle lat jako moje motto. Bo z biegiem czasu dosyć dobrze jej treść wryła się w moją pamięć. W zasadzie mam wrażenie, że to jedno z przesłań o mnie i o świecie, które zostawiła mi mama. Możliwe, że z tą kartką też miała jakiś związek. Więcej niż prawdopodobne.
Te słowa miałam w głowie, kiedy godzinami uczyłam się do matury, powtarzałam biologię z moją przyjaciółką Agatą - aktualnie stomatolożką, na korkach z fizyki, która nie była nigdy moją pasją, potem już na medycznej - niezliczone ilości dni i godzin, które spędziłam nad książkami, atlasami, medycznymi bibliami. Pamiętałam te słowa każdego dnia, kiedy nie chciało mi się rano wstać na zajęcia, kiedy miałam dość obcego miasta i chciałam wszystko rzucić i wracać do domu, kiedy zbliżały się zaliczenia, kolokwia, przed egzaminami, kiedy widziałam księgi, które muszę "pochłonąć" i ogarniało mnie przerażenie. A potem okazywało się, że każde kolokwium, zaliczenie, nawet najgorszy egzamin da się zdać i nawet na koniec studiów mieć średnią 4,7. Kwestia ogarnięcia własnego strachu, a potem dobrego planu nauki :)
I aż za dobrze pamiętałam je 2 lata temu. Nawet trochę chciałam się załamać, rzucić to wszystko, siedzieć w domu i płakać, ale moja mama gdzieś z głębi mojej duszy nie dawała mi o nich zapomnieć. Wstałam, i poszłam dalej. Walczyć dalej.
Trochę zawiało martyrologią. A nie do końca o to mi chodziło. Chyba głównie o to, że warto pamiętać o tych słowach każdego dnia swojego życia. I spełniać swoje marzenia, nawet walczyć o nie jak lwica - jeśli tylko nam na nich zależy :) Bo spełnianie marzeń to najfajniejsze, co możemy sami dla siebie zrobić :)

A pierwsze zdanie było o tym, że zostałam sportowcem - ja, która przez pół liceum miałam zwolnienie z
w-fu, która nienawidziłam w-fu, ja, która na studiach z jakim przedmiotem miałam problemy? Z w-fem oczywiście :D To akurat dosyć skomplikowana historia, więc tym razem jej nie przytoczę :) Ja, czyli osoba, która ostatnie 6 lat życia spędziłam przy biurku z książkami, której ruch ograniczał się do rzadkiego biegania do tramwaju :D Ale, żeby nie było - nie zawsze było ze mną tak źle - 3 lata gimnazjum spędziłam w zespole tańca nowoczesnego, a w podstawówce uwielbiałam biegać i pływać :D i właśnie te kilka dyscyplin postanowiłam wykorzystać. Od paru miesięcy wszystkim mówiłam, że jak tylko wrócę do Jeleniej ostro biorę się za siebie - nikt mi nie wierzył. Ale udało się - po drodze było trochę problemów, ale już teraz wszystkie zostały rozwiązane i biegam co 2 dzień, jakieś 30-40min. Nie są to może jakieś mega dystanse, jakieś 3-4km, ale jak dla mnie jest to i tak sukces. Pierwszy bieg był najgorszy, był koszmarem, którego myślałam, że moje ciało nie przeżyje, szczególnie moje płuca, które miałam ochotę wypluć :D Teraz z dnia na dzień jest coraz lepiej i staram się biegać coraz dalej :)
Co do pływania dziś wybieram się na basen i mam zamiar kontynuować ten pomysł przynajmniej raz w tygodniu, może czasem dwa, zobaczymy. W ramach pomysłu pływania zakupiłam w tesco nowy strój i nowy czepek :D
Zostały jeszcze tylko tańce - ten pomysł dopiero ostatnio wykiełkował w mojej głowie, zobaczymy, co z niego wyniknie :) najbardziej przemawia do mnie modern jazz albo flamenco - nie wiem, na co miałabym się zdecydować :D Jak już wymyślę - na pewno dam wam znać :)
Podsumowując - fajnie czasem zaskakiwać siebie i innych, pokonywać własne słabości i ograniczenia, zmieniać się na lepsze, udoskonalać własne życie, żeby każdego dnia wstawać rano z uśmiechem na twarzy:) Tego wam wszystkim moje kochane życzę :*